وزرای نفت و اقتصاد چقدر به اقتصاد مقاومتی باور دارند؟گفتگو با دکتر حسن رحیمی روشن

پایگاه خبری تحلیلی استادنیوز به گفتگو با استاد حسن رحیمی روشن در دو بخش پرداخته است. در بخش اول با توجه به اینکه نیمی از عمر دولت یازدهم گذشته است مصاحبه انجام شد. اکنون بخش دوم را می‌خوانیم.

حسن رحیمی روشن مدرس دانشگاه بوعلی‌سینا همدان با توجه به اهمیت قوی بودن اعضای کابینه در پیشبرد اهداف دولت به خبرنگار استادنیوز گفت: دولت یازدهم از لحاظ میانگین سنی پیرترین دولت پس از انقلاب است .در طول سی سال گذشته دولت‌های گوناگونی در نظام جمهوری اسلامی ایران بر سر کار بوده‌اند و راهبردهای متعددی را دنبال کرده‌اند اما در این میان نکته‌ای که شاید در تمام دولت‌ها به عنوان معیاری از تلاش مطرح باشد، سن وزراست.

وی ادامه داد: پیر‌ترین عضو کابینه دولت تدبیر محمد‌رضا نعمت‌زاده وزیر پیشنهادی برای وزارتخانه صنعت، معدن و تجارت با ۶۸ سال سن است که سابقه فعالیت بعنوان وزیر کار و همچنین وزیر صنایع در زمان دولت‌های هاشمی رفسنجانی و همچنین فعالیت به عنوان معاون وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی پتروشیمی را در کارنامه خود دارد. محمود واعظی(۶۱ سال) ، بیژن نامدار زنگنه ( ۶۱ سال)، محمد‌علی نجفی ( ۶۲ سال)، حمید چیت‌چیان (۵۶ سال) و علی جنتی (۵۴ سال) وزرای سن و سال دار دیگر دولت روحانی هستند و جوانترین عضو کابینه روحانی علی طیب نیا، وزیر امور اقتصادی و دارایی است که ۵۲ سال سن دارد.

مدرس دانشگاه بوعلی‌سینا تصریح کرد: یک معدل‌گیری ساده از سن کابینه رئیس‌جمهور دولت یازدهم نشان می‌دهد که معدل سنی کابینه فوق ۵۷ سال است که البته نسبت به سن رئیس‌جمهور که در حدود ۶۵ سال است جوان‌تر محسوب می‌شود اما این معدل سنی نسبت به سایر کابینه‌هایی که پس از پایان جنگ تحمیلی بر سر کار آمده بودند پیرترین کابینه ممکن است.

وی در ادامه اظهار داشت: این مسئله با شعار جوانگرایی فاصله دارد . با شعار ورود نخبگان به صحنه تناقض دارد .شخصی که عمر سیاسی او به سر شده است و در دوران کهولت به سر می‌برد دغدغه‌های دیگری را دارد و طبیعتاً نمی‌تواند مانند یک نیروی زبده و جوان موثر پای‌کار باشد. بنابراین یکی از نقص‌ها و ضعف‌های دولت کنونی بالا بودن سن کابینه است .

حسن رحیمی روشن افزود: باورپذیری وزرا یکی دیگر از بحث‌های مهم است. اینکه وزرای نفت و اقتصاد چقدر به اقتصاد مقاومتی باور دارند ؟ برای مثال وزارت نفت، تمام تلاشش برای تولید نفت خام بیشتر و فروش آن است . درحالی‌که این خام‌فروشی که قدمت ۱۰۰ ساله دارد غلط‌ترین کار ممکن است .از طرفی تحریم‌ها فرصتی بود تا از دغدغه خام‌فروشی رهایی پیدا کنیم . بنابراین باید از اتکا به نفت تا پایان برنامه ششم کم کنیم .حال این سؤال پیش می‌آید که آیا در دولت چنین اراده‌ای وجود دارد ؟

وی خاطرنشان کرد: بحث دیگر حمایت از تولید داخلی است . این سوال پیش می‌آید که آیا وزیر محترم صنعت چنین باوری دارند یا از تولیدات داخلی حمایت به اندازه کافی صورت می‌گیرد ؟ یکی از ایرادات وارد شده به دولت گذشته ندادن سهم یارانه به بخش صنعت بوده است اما این سوال پیش می‌آید که آیا در دولت فعلی سهم بخش صنعت داده شده است ؟

این مدرس دانشگاه اضافه کرد: متأسفانه باید گفته شود موضوع از بین‌بردن فقر اگر وجود داشته باشد تنها وعده‌ای بیش نیست بعلت اینکه سیاست‌های کلان به این سو نیست . برای محرومیت‌زدایی با توسعه مناسب ثروت تنها با شعار اجرا نخواهد شد .رگه‌هایی از اقتصاد لیبرالی در اندیشه دولت مشاهده می‌شود و آن تفکری که در اندیشه اسلامی وجود دارد دیده نمی‌شود. بحث توزیع ثروت موضوع مهمی است که در اقتصاد اسلامی دارا هستیم اما اینکه باور داشته باشیم قشر بالادست جامعه و صاحبان صنایع ثروتمندتر بشوند و از ثروت آنها به مابقی قشر جامعه برسد که بیشتر کار دولت در این حوزه است یا اینکه باور داشته باشیم توزیع ثروت باید برابر باشد. کمتر به نظر می‌رسد که شکاف بین غنی و فقیر کم شده باشد. ظواهر نشان می‌دهد که این شکاف کاهش پیدا نکرده است .

وی در خصوص اینکه در چه صورت دولت تدبیر و امید موفق خواهد بود، تأکید کرد: ابتدا باید تعریف خود از موفقیت را بخوبی بشناسیم . بنحوی که تعریف موفقیت بین شخصی که عامل است و به دنبال جمع‌آوری رأی است اما اگر این تعریف را بدانیم که دولت خوب دولتی است که بیشترین خدمت را به بیشترین افراد جامعه ارائه دهد حوزه عمل متفاوت خواهد بود . بنابراین ابتدا باید خوب را تعریف کنیم. اگر تعریفمان از عدالت خوب اینگونه باشد که بیشترین خدمت را به اکثریت افراد انجام داده است طبیعتاً در سیاست‌های اقتصادی، فرهنگی و سیاسی باید تجدیدنظرهایی اتفاق بیفتد . برای مثال زمانی که مسکن مهر را کنار می‌گذاریم باید جایگزین خوبی برای آن انتخاب کنیم.

استاد دانشگاه بوعلی‌سینا همدان در پایان گفت: بنابراین کارهای دولت در بخش مسکن، یارانه‌ها و صنعت باید به گونه‌ای باشد که قشر متوسط جامعه را نیز در نظر بگیرد.